De dichtheid van mollen varieert afhankelijk van de samenstelling, bodemstructuur en omgeving van uw perceel (nabijheid van een bos, weiden, enz.), afhankelijk van de regio waar u woont, kunnen er tussen de 5 en 30 mol per hectare in een gazon zitten.
Een mol kan tot 30 molsheuvels vormen.
De eerste interventie bestaat uit een enorme verzameling mollen (pauze van maximaal 100 molvallen per hectare)
Twee opeenvolgende interventies zijn meestal noodzakelijk.
Wees voorzichtig, vangst door PH3 (waterstoffosfide) gas is zeer giftig en wordt geclassificeerd als R40 (mutageen en kankerverwekkend).
Deze techniek is vergelijkbaar met “granaatappelvissen”!
Waarom zou je al het leven in de bodem doden (regenwormen, micro-organismen… en slechts enkele mollen) als een kleine mechanische val (veilig voor kinderen en dieren) effectief is!
De molmaker die PH3-gas gebruikt, moet de prefectuur 48 uur voor elke interventie op de hoogte stellen en de toegang 48 uur verbieden, wat wordt aangegeven door borden “zeer toxische behandelingen” WAT ZELDEN HET GEVAL IS!
WEES VOORZICHTIG, WEES WAAKZAAM zelfs als de gasmol aandringt en zegt dat de stappen met de prefectuur zijn zaak zijn, je mag niet onwetend zijn van de wet (het is essentieel om het in de schatting te vermelden).
Sinds begin 2006 gebruiken lokale overheden, vanwege een gebrek aan flexibiliteit in het gebruik van gas en om veiligheidsredenen (na de dood van dieren en mensen – zie persartikel hier), de gastechniek niet meer, het wordt nu vooral gebruikt voor de landbouw.
Dit gas is verboden in Duitsland en recentelijk in België.
Dit is de gangbare naam voor de woelmuis, een knaagdier; in tegenstelling tot mollen voedt hij zich alleen met wortels. Van nature lui, hurkt hij vaak in molgalerijen.
Maar maak je geen zorgen, de aanwezigheid van woelmuizen is zeer regionaal, ze zijn zeer aanwezig in Auvergne en in het zuidoosten van Frankrijk (er zijn geen woelmuizen in Ile de France).
Traditioneel vangen is ook zeer effectief tegen woelmuizen.
De mol graaft galerijen, spint een spinnenweb onder de grond, en draait de hele dag in deze galerijen die hij heeft gegraven om regenwormen op te eten.
Wanneer je een tunnel graaft, verwijder je vervolgens de aarde, de mol doet hetzelfde en vormt zo de molshoop.
De andere factor in de toename van het aantal mollen is dat ze weinig of geen roofdieren hebben, behalve een paar goede plattelandskatten.
Simpelweg omdat ik na enkele jaren ervaring heb ingezien dat de meeste vangmethoden ofwel ineffectief of gevaarlijk zijn voor de biodiversiteit. Er zijn echter talloze producten op de markt om je tuin van mollen te ontdoen: afweermiddelen, echoniën, vuurwerk, schadelijke gassen… Over het algemeen kopen mensen gemiddeld 2,5 producten voordat ze van de moedervlek afkomen.
Ja, er zijn tuinen waar samenwonen met een mol zonder al te veel problemen kan plaatsvinden.
Inderdaad, na de schade van de eerste molshoop (aardeheuvels) kan het gebeuren dat zodra ze zijn verwoest, er geen molshoop meer terugkomt.
Het dieet van de mol bestaat voor 90% uit regenwormen; als de mol niet in je tuin blijft bestaan, moet hij niet erg vruchtbaar zijn (dus weinig regenwormen) en zal de mol zelf een ander stuk grond zoeken, misschien bij je favoriete buurman?
Je moet het maaiafval niet onderaan je tuin opslaan, omdat het een echte voedselreserve blijft en je het risico op mollen vermenigvuldigt met 10. Je moet ook een gaas onderin je composter plaatsen.
Ja, in Europa hebben we vooral de gewone mol “talpa Europaea”. Maar het meest verrassende is de stermol “Condylure étoilé”. Deze vreemde mol is het snelst etende zoogdier dankzij zijn 22 tentakels die zijn ongeëvenaarde neus vormen (hij komt voor in Canada).
De uitdrukking myopisch als moedervlek is onjuist. Hij heeft kleine ogen, wat hem kwetsbaar maakt buiten zijn galerijen, maar hij kan beweging perfect zien.
Nee, het beste bewijs is dat vrouwen bevallen via placentabevalling, wat vaak aanzienlijke bloedingen veroorzaakt, maar niet dodelijk is. Het plaatsen van bramen of gebroken glas in hun galerijen is daarom niet effectief.
(Bronnen: de traditionele vangst van mollen, Ulmer-edities)
De mol is elke dag actief, hij gaat niet in winterslaap en moet elke 4 uur eten
(Bronnen: Jérôme Dormion Taupier van het bedrijf Taupe Green)